Nozomi Saito (30) werkt al acht jaar als webcamgirl en verdient geld door online met mannen te chatten. Op verzoek voert ze ook erotische handelingen uit voor individuele klanten. „Vorig jaar kwam ik erachter dat er, zonder mijn toestemming, video’s van mij waren geüpload naar pornografische videowebsites”, vertelt ze online vanuit haar kleine studio, versierd met roze slierten en paarse kussens.

„Het verspreidde al snel naar tientallen websites.” Saito, die niet haar echte naam gebruikt om haar identiteit te beschermen, was het slachtoffer van wraakporno. Dat is het verspreiden van expliciete foto’s of videomateriaal zonder de toestemming van de persoon die afgebeeld is.

Het is een probleem dat in Japan in rap tempo aan het toenemen is. Tien jaar geleden werden er 110 meldingen gedaan bij de politie. Volgens de laatste cijfers, die van 2022, was dat toen gestegen naar 1.

728. Volgens de Nationale Politie is de snelle groei van socialemediaplatformen de grootste oorzaak van het probleem. Deze statistieken tonen in werkelijkheid slechts het puntje van de ijsberg.

Volgens recent onderzoek doet in Japan slechts 1,5 procent van de slachtoffers van seksuele misdrijven aangifte bij de politie, en als het gaat om digitale vergrijpen ligt dat nog veel lager, denkt Sayaka Urata. Zij is oprichter van Thyme, een organisatie die probeert kennis te verspreiden over de gevolgen van seksueel geweld. „Onderwijs over seks bestaat amper in Japan, dus veel mensen missen essentie�.