‘Eigenlijk moet ik iedere dag mijn kamer schoonhouden”, zei Liselot. „Maar dat is gewoon een beetje te veel gevraagd, vind ik.” Ze sjorde aan haar kasten en plukte snoeppapiertjes van vorige zomer van de vloer terwijl de camera scherpstelde op het deel van de muur dat was volgekalkt met frases en tekeningen.

Het woord ‘fuck’ was er bovenmatig gerepresenteerd. „Gadverdamme!” Liselot zette de schoonmaak buiten beeld voort. „Dat oude noodlebakje is zó ranzig.

” Een verdieping lager, op de begane grond, luisterden haar ouders naar het geluid van de verschuivende klerenkast. „Af en toe vragen we of ze wil opruimen en dan doet ze dat meestal wel”, zei haar vader. „Of ze de afwas naar beneden wil brengen, of haar kleding in de was wil gooien.

Of de vloer vrij wil maken, in ieder geval...

” In het nieuwe BNNVARA-programma Pubers blijkt het tienerbrein even chaotisch als de kamer van de dertienjarige Liselot. De in beeld gebrachte pubers zijn moe, rommelig, hormonaal; ze zijn verliefd en vergeetachtig en bij vlagen brutaal. Doorgaans vallen de dingen vanzelf weer op hun (nieuwe) plek, weet je als kijker die die verwarrende tienerjaren al heeft doorstaan – maar ja, maak dat een puber wijs.

Die weet over het algemeen toch echt alles beter. En daar kunnen de ouders van de gevolgde tieners over meepraten: de puberteit verandert ook de relatie die zij met hun kind hebben. De bijkomende zoektocht naar een nieuw evenwicht gaat het ene gezin makkelijker af dan he.