Humberto Tan wist het misschien al? Dick Schoof zat aan tafel bij Humberto à Paris , op de avond vóór het goud van Sifan Hassan. En vertelde toen toch maar weer dat hij zelf ook marathons loopt. Tan wist het al.

Het klinkt gezond en sterk. Schoof, 67 jaar en daarmee de oudste premier van Nederland sinds de Tweede Wereldoorlog, vertelt ook graag dat hij als marathonloper „een volhouder” is. Handig, vindt hij, in de Haagse politiek.

Net voor de zomer had Geert Wilders hem „slappe hap” genoemd en dat Humberto Tan daar in de uitzending over begint, irriteert Schoof zichtbaar. Moet het daar nu wéér over gaan? Mark Rutte wilde als premier liever niet dat je op foto’s kon zien dat zijn rug een beetje krom is. Hij werd woedend toen een medewerker in 2017 een persbericht wilde maken over de oogontsteking die Rutte had.

En als de Britse premier Theresa May in december 2018 niet aan Rutte had gevraagd, met camera’s in de buurt, hoe het met zijn arm was, had hij zo goed als zeker nooit aan journalisten verteld dat hij was gevallen met zijn fiets. Rutte noemde het „een onhandige move”. In zijn boek In Sickness and in Power beschrijft de Britse oud-minister van Buitenlandse Zaken David Owen, die ook neuroloog is, hoe wereldleiders in de twintigste en eenentwintigste eeuw probeerden om hun ziektes en aandoeningen zo veel mogelijk verborgen te houden.

Dicators, maar ook net zo goed democratisch gekozen politici. De Franse president Georges Pompidou hield in de jaren.