„Ach lieffie, doe wat je wilt”, schrijft Ridouan Taghi op 15 augustus 2015 aan zijn echtgenote via een speciale cryptotelefoon. „Hou veel van jouw. Kyk maar.

Ik ben het zat, al dat praten als een gek.” Op het moment dat Ridouan Taghi dit schrijft is hij op de vlucht. Hij vreest arrestatie, na een grote wapenvondst in Nieuwegein in juli van dat jaar, waarvoor een aantal van zijn handlangers is aangehouden.

Hij reist vanaf dat moment met valse paspoorten en onderhoudt het contact met zijn gezin via cryptotelefoons. Zo appt hij op 28 augustus 2015: „Ik ben er niet maar ga een mooi cadeau voor jezelf kopen voor ons 16-jarig huwelyk!!! En ga het vieren met onze kinderen!!!” Nu Ridouan Taghi niet meer bij hen kan zijn, staan de verhoudingen in het gezin op zijn kop, zo valt af te leiden uit berichtenverkeer over geld dat een onbekende man moet komen ophalen. Taghi geeft zijn vrouw instructies: ze moet iemand euro’s en Marokkaanse dirham geven.

„Zeg dat je wilt ze in Dubai hebben, okay. Cash is beter.” Maar het is de taak van hun oudste zoon Faissal om contact met deze geldwisselaar op te nemen, zo blijkt.

„Ik heb nummer naar Fais gestuurd. Laat hem even bellen en zeggen: hy is zoon van hemi hollanda”, een bijnaam die Taghi voor zichzelf gebruikt. Zo gaat dat vaker in Marokkaanse gezinnen waar de vader om wat voor reden dan ook wegvalt.

De oudste zoon wordt dan naar buiten toe de vertegenwoordiger van het gezin. Als er problemen zijn, vertelt Taghi aan zijn vro.