Natuurlijk is de titel een verleiding: wie zijn tentoonstelling ‘Biënnale van de Schilderkunst’ noemt, schept verwachtingen. Biënnale (al is de naam niet beschermd) suggereert een stand van zaken – Biënnale van Venetië, van São Paulo, van Gwangju, u weet wel. En ‘Schilderkunst’ – nou ja, misschien mag je dan aannemen dat er schilderijen zullen hangen, hedendaagse schilderijen misschien zelfs wel.

Zeker als er in de aankondiging namen vallen als Gerhard Richter, Vivian Suter, Mitja Tusek, Isa Genzken, Loïc Raguénès, Daniel Turner en Selma Selman denk je, hoop je, dat deze tentoonstelling misschien zelfs wel de tijdgeest van de schilderkunst probeert te vangen. Spannend. Maar helaas: mwah.

De Biënnale van de Schilderkunst is nogal een curieuze manifestatie. Die wordt elke twee jaar georganiseerd door drie musea in de Belgische Leistreek: Museum Dhondt-Dhaenens, het Museum van Deinze en de Leiestreek (Mudel) en het Roger Raveel Museum; gezamenlijk liggen ze nog geen dertien kilometer uit elkaar. Dit is de negende editie, met meer dan vijftig kunstenaars.

Het is óók typisch zo’n tentoonstelling die een grote reputatie heeft bij mensen die er nooit zijn geweest, wat mede komt doordat er steeds uitstekende namen aan zijn verbonden. Twee jaar geleden bijvoorbeeld, cureerden Oscar Murillo (een grote naam in de hedendaagse kunst) samen met Gabi Ngcobo (nu directeur van Melly in Rotterdam) een tentoonstelling met aanstormende kunstenaars uit alle hoe.