Moeder: „Ik merk dat ik het heel moeilijk vind om met mijn kinderen (17 en 22) over het conflict in het Midden-Oosten te praten. Zij beschuldigen Israël van kolonialisme en genocide, en alles wat ik daar tegenin breng is ‘fascistisch’. Zoonlief noemt de terroristen ‘vrijheidsstrijders’.

We hebben het er nu maar niet meer over, maar eigenlijk vind ik dat jammer.” Hessel Nieuwelink : „Veel jongeren zijn emotioneel betrokken bij dit conflict, ook omdat ze via social media ‘meekijken’ met de verschrikkingen die in Gaza plaatsvinden. Dan kun je als volwassene wel zeggen: ‘Wat er in Jemen of Syrië gebeurt is nog veel erger,’ of: ‘Maar Hamas.

..’ maar dat neemt het verdriet, de woede en de machteloosheid die ze ervaren niet weg.

„Bied ruimte voor die emoties, geef er woorden aan. ‘Ik zie dat het jullie raakt. Hoe is dit voor jullie om dit allemaal te zien?’ Je wilt als ouder dat je kinderen zich veilig voelen om dergelijke gevoelens te uiten.

„Daardoor ontstaat er voor de kinderen ook meer ruimte om te vertellen wat zij denken. Wees daar oprecht nieuwsgierig naar, vraag: ‘Wat is er volgens jullie aan de hand daar?’ U mag ook zeggen: ‘Ik schrik van dat woord ‘fascistisch’, wat betekent dat voor jou?’ „U kunt uitleggen dat landen die door buurlanden in hun bestaan worden bedreigd, zich mogen beschermen, en ook vragen: ‘Hoe ver vinden jullie dat bescherming mag gaan?’ Laat ook blijken: we hoeven het niet eens te worden, ik ben gewo.