Is het naïviteit, opportunisme of erger? Dat is de vraag die onherroepelijk bovenkomt bij de spontaan ontluikende ideeën van minister Reinette Klever voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingshulp om uitgeprocedeerde asielzoekers naar Oeganda uit te zetten. Overigens is dat niet haar mandaat, maar vooruit. Lees de zonnige berichtgeving die Buitenlandse Zaken publiceerde over Klevers bezoek aan het land: „Met Nederlandse hulp bouwen ze een bestaan op”, vluchtelingen kunnen zich op de opvanglocatie „vrij bewegen”, ze „ontvangen een stuk grond in bruikleen om zelf voedsel te verbouwen”.

Dit alles „stimuleert zelfredzaamheid, waardoor mensen minder afhankelijk worden van hulp”. Jongeren „krijgen lessen in zelfvertrouwen en spreken in het openbaar, leren omgaan met geld en leren een vak. Bijvoorbeeld motors repareren, kleren herstellen of ict”.

Hoe onrealistisch kun je zijn? Heeft de minister enig idee van wat vluchtelingen beweegt? Het woord zegt het al: mensen ontvluchten een uitzichtloze situatie. En die uitzichtloosheid is, afgezien van politieke vervolging, voor het grootste deel van de vluchtelingen economisch van aard. Het stukje land in bruikleen of het herstellen van kleren is nu juist hetgeen mensen willen ontvluchten.

Zij willen niet op het platteland zitten zonder een redelijke oogst of inkomen. Mogen werken is nauwelijks een wenkend perspectief voor buitenstaanders in een land dat weliswaar successen heeft geboekt in onder meer de hiv/aids-bestr.