Het was geluk, zo eerlijk moet je zijn. Toen politieagenten Gerard V. in het voorjaar van 2022 tijdens een verkeerscontrole staande hielden, kreeg de vrachtwagenchauffeur nét een naaktfoto binnen op z’n telefoon.

Van een minderjarige, dacht een agent te zien. Ja, bevestigde de chauffeur, en toen de politie daarop zijn telefoonverder onderzocht, vonden ze ook een vorm van kindermisbruik waar in Nederland nog amper mensen voor veroordeeld waren. Maandag stond V.

voor de rechter en hoorde hij het Openbaar Ministerie vier jaar celstraf en tbs tegen hem eisen. Het speelde mee dat hij al eens was veroordeeld voor ontucht met zijn eigen dochters. Vrijdag staat een tweede verdachte terecht, een 26-jarige man uit Spijk.

Zowel deze man als V. worden verdacht van het vervaardigen en bezitten van kinderpornografie: van kinderen aan de andere kant van de wereld die via webcams misbruikt worden. Zulk misbruik bestaat al sinds apps als Facetime en Skype bestaan, zegt Linda van den Oever, landelijk officier van justitie in zaken rond kinderporno en kindersekstoerisme.

Maar de laatste jaren heeft het „een vlucht genomen”. De traditionele sekstoerist vloog naar landen als de Filipijnen, waar kinderen in bars tegen betaling werden aangeboden voor misbruik. En online bekeken, verzamelden en verstuurden pedofielen beelden van misbruikte kinderen via onder meer het darkweb, de moeilijk toegankelijke delen van het internet.

Maar sinds de coronapandemie, toen reizen moeilijker werd, ziet jus.