De minuscule poepjes van plankton in de oceaan zouden zomaar eens een sterk wapen in de strijd tegen kunnen zijn. Dat ontdekten Amerikaanse wetenschappers onlangs. Ze gebruikten zoöplankton om koolstofverbindingen op de bodem van de oceaan op te slaan.

De piepkleine zeewezentjes leven in groten getale in de oceaan en ze zijn behoorlijk hongerig. Het is dan ook de grote eetlust van deze organismen die een belangrijke rol kan gaan spelen bij het oplossen van het broeikaseffect, denken onderzoekers. Kleideeltjes opgegeten door plankton Voor hun experiment strooiden ze kleipoeder op het wateroppervlak.

Organische koolstof bindt zich namelijk aan deze kleideeltjes, die vervolgens worden opgegeten door plankton. De minuscule zeewezentjes migreren dagelijks weer terug naar diepere delen van de oceaan, waar ze de koolstofrijke kleideeltjes weer uitscheiden. Die piepkleine planktonpoepjes zinken uiteindelijk naar de bodem van de oceaan, waar ze koolstof wordt opgeslagen.

Het is een natuurlijk proces van de oceaan om koolstof op te slaan en wordt ook wel de ‘biologische pomp’ genoemd. Het uitstrooien van kleipoeder op het wateroppervlak helpt dit proces een handje, stellen de onderzoekers in vakblad . „Normaal bereikt slechts een klein deel van de koolstof uit de oppervlaktelaag de diepe oceaan voor langdurige opslag”, legt hoofdonderzoeker Mukul Sharma van Dartmouth College uit.

„Onze methode gebruikt klei om de biologische pomp efficiënter te maken. Zoöplankton produc.