Interview Als Ide Schelling zijn eerste seizoen bij Astana Qazaqstan een cijfer moet geven, dan is het ‘dik onder de vijf, een dikke onvoldoende’. In de Tour de Langkawi spreken we met de Nederlander over een jaar waarin het maar niet wilde lukken voor hem. Een virus heeft een groot deel van zijn seizoen in het water gegooid, maar met 2025 op komst ziet hij licht aan het eind van de tunnel.

Na vier jaar bij BORA-hansgrohe gooide Schelling het over een andere boeg. Bij Astana Qazaqstan wilde hij meer voor eigen kansen rijden op het hoogste niveau. In februari in Oman resulteerde dat in een tweede plek in een heuvelrit, maar daarna was het aanmodderen voor hem.

“Ik kreeg iets onder de leden en dat begon al in Catalonië”, vertelt hij aan WielerFlits . “Ik herstelde daar voor geen meter. Het is niet officieel de ziekte van Pfeiffer geweest, maar iets vergelijkbaars.

” “Ik heb daar twee maanden lang heel veel last van gehad, dat helpt voor geen meter in een seizoen. Daarna heb ik wel opgebouwd, maar ik was zoveel basis verloren dat er echt een langere opbouwperiode nodig was. Pas aan het einde van de zomer was ik weer het mannetje.

In China heb ik voor het eerst op hoge hoogte gekoerst, dus is het eigenlijk nooit er echt uitgekomen dit jaar”, aldus Schelling, die ook nog een huidaandoening had in het voorjaar . “Een beetje rot”, beschrijft hij zijn gevoel als hij terugdenkt aan 2024. “Maar aan de andere kant heb ik alles juist gedaan.

Ik heb geen spijt ergen.