Het was een wonderlijke gewaarwording voor de Nederlandse fotografe Ilvy Njiokiktjien. Ze verbleef in een bed-and-breakfast in een van de meest ruige, afgelegen streken ter wereld: in het dorpje Churchill, aan de uitgestrekte Hudsonbaai, de toegangspoort tot het Canadese noordpoolgebied. Buiten kleurde de lage winterzon de besneeuwde toendra in fraaie pasteltinten.

En binnen waren groepjes toeristen uit de hele wereld foto’s aan het uitzoeken voor een Nederlandse onderzoeker. Foto’s van ijsberen. Van hun neuzen, om precies te zijn.

Van de snorharen óp die neuzen, om nog preciezer te zijn. De onderzoeker, bioloog Sjoerd Vos, had ze al van tevoren uitgelegd waar ze op moesten letten. Aan welke eisen de foto’s moesten voldoen.

Waar hij precies naar op zoek was. Nu zochten ze dan op hun mooie dure camera’s de foto’s eruit die geschikt waren. Het had allemaal te maken met onderzoek naar klimaatverandering, begreep de fotografe.

Naar het effect daarvan op ijsberen. Daar wilde ze meer van weten. Ze praatte met de toeristen en met de onderzoeker en ging met ze mee naar buiten.

Met haar eigen camera in de aanslag, natuurlijk. Daarmee maakte ze een hele serie foto’s van dit opmerkelijke verschijnsel: toeristen op pad voor de wetenschap, in de ijsberenhoofdstad van Canada. Het ijsberenseizoen duurt in Churchill ruim een maand, van begin oktober tot half november.

Vos is erbij van het begin tot het eind. Hij vertelt erover aan de telefoon vanuit het Churchill Northern Studi.