Het is inmiddels een vertrouwd beeld: sfeervol verlichte winkelstraten vol mensen die hun Kerstinkopen doen. Uitgebreide diners zijn in voorbereiding, wijnen worden ingeslagen en onder de kerstboom stapelen de pakketjes zich in menig huishouden op. Het kan ook niet op allemaal: de lonen en de uitkeringen stegen dit jaar met vele procenten, de inflatie is weliswaar nog hoog, maar fors afgenomen ten opzichte van vorig jaar, en de vooruitzichten voor komend jaar zijn gemiddeld genomen ook positief.

Zo gaat het in Nederland, en zo gaat het eigenlijk in heel Europa. De gemiddelde Europeaan waant zich welvarend. Maar op de achtergrond van deze ogenschijnlijke rust staat de wereld in brand.

Volgende maand doet Trump zijn intrede in het Witte Huis. Aan de oostflank woedt al drie jaar een verwoestende oorlog (Oekraïne) met alle veiligheidsrisico’s voor het Europese continent van dien. En dan stevenen we ook nog eens af op een uiterst urgente en complexe klimaatcrisis.

Ondertussen zakt de Europese industrie weg: of het nu om de auto- of de staalindustrie gaat, ontslagen zijn aan de orde van de dag. Nieuwe innovatieve bedrijven vechten voor hun voortbestaan, zoals het Zweedse Northvolt, dat de batterijkampioen van Europa had moeten worden. De welvaart in de winkelstraat zou een schijnwelvaart kunnen zijn.

Of op zijn minst een welvaart in zijn nadagen. In dat krachtenveld werd in september dit jaar het langverwachte rapport van oud-president van de Europese Centrale Bank Mario Draghi.