Als de kunstenaar Grant Wood (1891-1942) ervan verdacht wordt de Amerikaanse boer belachelijk te hebben gemaakt, vindt hij dat zo erg dat hij besluit voortaan tuinbroeken te gaan dragen. Het is 1930 en Wood heeft net American Gothic voltooid, vernoemd naar de kerkelijke neogotische ramen van een huis waarvoor een man en zijn dochter staan. Sommigen zien er een ridiculisering in van de bible belt mentaliteit, met die twee streng kijkende, puriteinse figuren in ouderwetse kleren.

De man lijkt in zijn hele leven nog nooit te hebben gelachen en wapent zich met een hooivork tegen elke grappenmaker die in de buurt dreigt te komen. De dochter heeft een extreem lange nek, een naar beneden lopende kin en dicht bij elkaar staande ogen waardoor je inteelt niet meteen uitsluit. Anderen zien er juist een ode in aan de Amerikaanse pioniersgeest, de witte Amerikaan die het binnenland naar zijn (en een beetje haar) hand heeft weten te zetten.

Met een hooivork beschermt de vader zijn dochter tegen viespeuken die zijn dochter komen onteren. Degelijk zijn ze, vader en dochter, en samen vormen ze een antwoord op de roaring twenties die een jaar daarvoor ten einde waren gekomen met de Beurskrach van Black Thursday . Voor hetzelfde geld zie je er namelijk twee bedachtzame, goed verzorgde mensen in die niet meteen meegaan in hypes maar de boel steeds rustig afwachten.

Ze zijn onafhankelijke denkers, waarbij de hooivork een minder eng wapen is dan wat menig Amerikaan tegenwoordig op zijn nachtkastje.