Arrows behoort tot het groepje middenmoters of achterblijvers in de Formule 1 dat we nooit meer zullen vergeten, net als Minardi en Jordan. Vanaf 1999 ging het bergafwaarts voor het team dat bijna een kwart eeuw deelnam aan de koningsklasse van de autosport. Dat begon allemaal bij een Nigeriaanse prins.

Arrows Grand Prix International werd in november 1977 opgericht door de Italiaanse zakenman Franco Ambrosio, voormalig F1-coureurs Alan Rees en Jackie Oliver, ontwerper Dave Wass en technisch directeur Tony Southgate. De eerste letters van de achternamen vormden AROWS en het team Arrows werd zo geboren. Nog geen drie maanden later stonden ze op 29 januari al op de grid van de Braziliaanse Grand Prix van 1978 met Riccardo Patrese.

De FA1-bolide van Arrows was een kopie van de Shadow DN9. Southgate had deze ontworpen als Shadow-adviseur en niet als Shadow-werknemer, en dus dacht hij de rechten te hebben op het gebruik van dat ontwerp. Echter, de FA1 werd verbannen halverwege het seizoen door het Londense Hooggerechtshof.

Gelukkig was Wass op tijd met de zelf ontworpen A1 en dus hoefde Arrows in haar debuutseizoen geen race te missen. Artikel gaat verder onder video Podiums en pole position Met die rechtszaak achter de rug kon Arrows zich focussen op het behalen van punten. Patrese scoorde meteen goed met tweede plekken in de Zweedse Grand Prix van 1978, de Grand Prix van de Verenigde Staten West van 1980 en de Grand Prix van San Marino van 1981.

Daar kwam nog een podium in de 19.