Wanhopige tijden vergen wanhopige maatregelen, zo heet het. China kampt nu al geruime tijd met ondermaatse economische groei, een vastgoedcrisis en een aandelenbeurs die al voor het derde achtereenvolgende jaar in de min staat. Dat is een opkomende supermacht onwaardig, en dus kondigden de Chinese regering én de centrale bank een reeks ingrepen aan die variëren van verlaging van de rente tot versoepeling van de vermogenseisen aan banken – zodat die meer kunnen uitlenen.

Ook is er steun voor de financiële sector bij het stutten van de aandelenmarkt. Maar het leeuwendeel van het Chinese pakket, 60 procent, gaat naar de aanpak van de probleemschulden van plaatselijke overheden. Daarvan is de voornaamste inkomstenbron, verkoop van grond aan projectontwikkelaars, door de vastgoedcrisis opgedroogd.

Het prijskaartje van alle steun schatte persbureau Reuters deze week op 10.000 miljard renminbi (of yuan). Dat is omgerekend 1.

400 miljard dollar (zo’n 1.300 miljard euro). Al die extra uitgaven betekenen dat de Chinese overheid zélf dus extra gaat lenen.

En de Chinese schulden gingen toch al sterk omhoog. Het is duur om een supermacht te worden – en te blijven. De eurolanden stonden altijd al bekend om hun hoge staatsschulden.

Maar ze zijn niet meer alleen. De opkomende supermacht China gaat de eurozone (gemiddelde staatsschuld 88,1 procent van het bbp) dit jaar voorbij met een staatsschuld van 90,1 procent, zo berekent het Internationaal Monetair Fonds – en daarin zijn .