Eeuwenlang was het vernietigen van de artillerie van de vijand de sleutel tot de overwinning op het slagveld. Als de artillerie ongemoeid werd gelaten, konden grote kanonnen van de vijand troepen, voertuigen, versterkingen en aanvoerlijnen verwoesten. Daarom namen landen hun toevlucht tot cavalerieaanvallen, tankaanvallen, bommen en houwitsers om vijandelijke kanonnen uit te schakelen.

Voor Oekraïne is het uitschakelen van de Russische artillerie makkelijker gezegd dan gedaan. De Russische artillerie voor 70 procent van de gewonden en doden aan Oekraïense zijde, naar schatting gaat het om honderdduizenden militairen. Met behulp van wapens als drones en HIMARS-raketten heeft Oekraïne enig succes geboekt bij het aanvallen van het artillerie-arsenaal van Rusland: het Oekraïense leger meer dan 10.

000 Russische artilleriestukken zijn vernietigd. Maar door zich in te richten als een oorlogseconomie sinds februari dit jaar liefst 4.780 stukken buisgeschut, zoals houwitsers, en 1.

130 meervoudige raketwerpers naar Oekraïne weten te brengen. Naast het feit dat Rusland meer artillerie-stukken heeft ingezet dan Oekraïne, is het ook in staat geweest om gemiddeld 10.000 granaten per dag af te vuren, terwijl Oekraïense kanonnen door munitietekorten niet meer dan 1.

800 granaten per dag hebben kunnen afvuren. Het is duidelijk dat Oekraïne het Russische wapentuig moet uitschakelen als het niet vermorzeld wil worden door granaten. De opmars van de Russen, hoe beperkt ook, is voo.