Rapper/zangeres Elmer leeft zich graag in in anderen. Ze kiest rollen: die van oproerkraaier, van zakenman, van onzekere adolescent of eenzame oude man. Ze beweegt, praat, zingt als deze personages, klinkt bekakt, boos, soms oprecht machteloos.

Ondertussen speelt de vraag, wie is Elmer zelf? Over de 29-jarige performer, nu op tournee ter gelegenheid van het zojuist verschenen debuutalbum Platland , weten we dat ze Merel Pauw heet, theatermaakster is en op het podium tijdens haar vorige reeks concerten een plaksnor en witte mannenonderbroek droeg. Elmer heeft inmiddels een ander alter ego: op het toneel verschijnt ze als een kruising tussen kaasmeisje en vissersvrouw: met wit hoofdkapje, hoge kaplaarzen en meerdere lagen wollen rokken van originele stof uit Staphorst, vertelt ze het publiek. Behalve dat het er warm en oncomfortabel uitziet, vraag je je af waarom ze zich wil presenteren als oerhollands archetype – anders dan ter illustratie van titel Platland.

Is Elmer hier actrice, cabaretier, maatschappijcriticus? Deze avond in de uitverkochte zaal De Helling in Utrecht is ze vooral zangeres. Ze speelt solo, de muziek staat op band. De zang klinkt fanatiek, in een mix van melodieus en parlando-rap, over de ergernissen die ze heeft verzameld: de politiek, maffe buren, kleinburgerlijkheid.

Haar inzet is groot. Springend, dansend, met grimassen en hoekige gebaren ondersteunt ze de woorden, terwijl de muziek aangenaam elektronisch voortkabbelt en nu en dan een uitbarsting veroo.