Hoe zat het ook weer met de bijbelse Susanna? Museum Gouda praat iedereen, bijbelvast of bijbelvrij, bij door de expositie Susanna – Van middeleeuwen tot MeToo te openen met een enorm 17de-eeuws doek dat haar verhaal plompverloren vertelt. Direct in het oog springt de mannenhand die de rechterborst van een ontklede vrouw vastpakt. Dan zie je haar hand die de zijne probeert weg te duwen.

Haar benauwde gezicht verraadt dat ze weet dat dit nog maar het begin is, er is niets aan te doen. En wij beamen dat, want we zien nu links en rechts van haar twee zelfverzekerde mannenkoppen. De ene, die van die hand, grijnst.

De tweede redeneert in haar oor, voor zijn praatjes deinst ze terug, wat haar dieper in de arm van de eerste brengt. Ze is in haar eigen tuin, maar ze is ook naakt en kansloos, deze aanranding zal uitmonden in een dubbele verkrachting. Op de achtergrond gaat het leven door, daar zijn de gelegenheidsgevers die van niets weten en van niets willen weten en ook dat weet zij.

Want hier geldt de omerta van de ouderlingen: machtige mannen gaan hun gang, vrouwen houden hun mond. Linksom of rechtsom, Susanna zit klem. Ze moet de mannen, in de Bijbel zijn het rechters, terwille zijn.

Zo niet dan zullen zij haar van overspel beschuldigen en volgt executie. Zo wel dan pleegt ze overspel – en dan dreigt de hel. Hoe dan ook, zij kan zich niet verdedigen.

Ze zal per definitie niet geloofd worden, haar woord valt weg tegenover dat van de macht. Dit is de methode: wees niet zo flauw.