Mark Elchardus is emeritus professor sociologie aan de VUB, de auteur van Reset en Over grenzen en columnist bij De Morgen. Vandaag overschouwt hij de federale formatie: ‘ Het lijkt niet nuttig dat de vorst een aantal informateurs, preformateurs en formateurs verslijt.’ Het mislukken van formateur Bart De Wever (N-VA) wordt beschouwd als een mislukking die volgt op grote hoop.

Terugblikkend stond ze in de sterren geschreven. We maken dit land onbestuurbaar. Een succesrijke, grote partij wordt a priori van regeringsdeelname uitgesloten.

Met het gevolg dat een meerderheid moet worden gevonden in slechts een deel van het parlement. In België zorgt dat voor extra moeilijkheden omdat men toch ook een betekenisvolle aanwezigheid van elke gemeenschap dient na te streven. Dan zijn er de partijen, PS en Open Vld, die verklaarden dat zij niet willen besturen.

Enigszins begrijpelijk na de pandoering die ze kregen in de verkiezingen. De oppositie lijkt dan inderdaad de plek om bij te komen en te herstellen. Toch blijft het een eigenaardig verschijnsel: partijen die meedoen aan verkiezingen omdat zij invloed willen op ’s lands bestuur en dan meteen na de verkiezingen verklaren dat men niet op hen moet rekenen om mee te besturen.

Het oogt ook laf op een moment dat flink moet worden bespaard. Je belandt dan al snel in een situatie waarin er geen keuze meer is wat de regeringscoalitie betreft. Alle mogelijke partners zijn dan onmisbaar, wat de kans op onredelijk gedrag verhoogt.

De e.