Er waren 15 vrouwen bijeen op een lokale heilige plek en we deelden, we zongen en we dansten. De energie was krachtig. Het was zo krachtig dat schapen in een naburig veld onze energie voelden terwijl we mediteerden en uit het niets leken te verschijnen en zich allemaal dicht bij het hek verzamelden, het dichtst bij waar we zaten.

We verbonden ons met onze voorouders en genoten van de steun van ons zusterschap. Samhain is een tijd van toenemende duisternis, met kortere dagen en langere nachten. Het is de donkere helft van het jaar, een tijd van introspectie en naar binnen gaan.

Traditioneel wordt deze tijd van het jaar beschouwd als het Keltische Nieuwjaar. Het idee is dat het nieuwe jaar groeit vanuit de duisternis. Dus tegen de tijd van Imbolc op 1 en 2 februari worden de dagen langer en is het nieuwe jaar geboren.

Vernieuwing en transformatie In onze samenleving heeft duisternis vaak een negatieve bijklank, gekoppeld aan angst, ontbering en pijn. Maar wat als we ons perspectief zouden veranderen en duisternis niet zouden zien als iets om te vermijden, maar als een essentieel onderdeel van vernieuwing en transformatie? Zowel in de natuur als in de menselijke ervaring is duisternis een vitale periode van rust en regeneratie, die het ontstaan van nieuw leven, groei en inzicht mogelijk maakt. In de natuur dient duisternis een fundamenteel doel.

Zaden liggen begraven in de grond, gehuld in duisternis, de voedingsstoffen absorberend die ze nodig hebben om op een dag door te breke.