DEN HAAG - De verdachte sjokt langzaam de rechtszaal in, zijn snelheid ingegeven door zijn stevige gestalte. Hij heeft zijn jas nog aan en een muts op. Op aanwijzing van de rechter ploft hij op het verdachtenbankje en kijkt langzaam en verveeld de zaal rond.

Het zit behoorlijk vol. Dit is een verhaal in onze serie Bij de Politierechter . De rechter knikt naar de publieke tribune vol studenten en legt uit dat er veel belangstelling is, maar dat het niet speciaal voor hem is.

De verdachte draait zich langzaam naar de rechter toe, die vervolgens zijn personalia checkt. Ja, hij is Hassan, en ja, hij zit in de gevangenis in Zwolle. De officier van justitie leest de ten laste legging voor: poging tot zware mishandeling en anders een gewone mishandeling.

De rechter begint met de feiten: 'U zou een bewaker hebben gestoken met een pen. Klopt dat?' 'Ja', zegt de verdachte. De rechter wil het zeker weten: 'Dat heeft u gedaan?' Hassan zegt nu 'nee'.

'Niet?' Vraagt de rechter. 'Ja. Ik had een pen.

Hij kwam er aan en die pen raakte hem.' De rechter wil weten hoe dat kwam. 'Hij wilde de pen afpakken.

' 'Maar hoe kan het dan dat die pen hem raakte?' Hassan antwoordt: 'Weet ik niet. Hij wou mijn pen pakken en toen raakte ik hem maar ik heb het niet gedaan.' De rechter nogmaals: 'Maar die pen raakt hem niet vanzelf.

' Volgens Hassan toch wel: 'Ja, die pen raakte hem.' Maar hij heeft niet gestoken. De bewaker beweert van wel.

Hij moest Hassan overplaatsen naar een andere afdeling. Elke gevangene .