Ontsnap maar even naar een magische plek. De ego’s zijn groot, de huizen gigantisch; grof geld en witte wijn klotsen er tegen de plinten. Binnen de hekken van de schoonste villa’s voltrekt zich het smerigste overspel, en toch is de sfeer overwegend fantastisch.

Oude adel botst hier soms met de nouveau riche, maar na een fles rosé (of twee) vervaagt het verschil tussen een kakkersaccent en plat Amsterdams. En al zou je dat verschil nog horen: je hoeft toch niet in alles op elkaar te lijken om vriendinnen te worden? Ja, misschien is je vent te pletter gevallen in het lege zwembad van de nieuwe buurvrouw. En ach, misschien heeft je ene vriendin een bastaardzoon met de knipperlicht-ex van je andere bestie.

En vooruit, misschien ligt in een van jullie aangeharkte achtertuinen een moordzuchtige nanny met een gespleten schedel begraven. Maar dat alles hoeft een vriendschap niet in de weg te staan – welnee. Niet hier.

Niet in het Gooi. De rentree van Gooische Vrouwen zal fan noch hater zijn ontgaan. Op het Gouden Televizier-Ring-Gala mochten de vier hoofdrolspelers half oktober de hoofdprijs uitreiken, en heel even waren niet de winnaars (de heren van Dwars door de lage landen ), maar de Gooische vrouwen zelf het middelpunt van belangstelling.

„Met alle narigheid die nu in de wereld speelt, is Gooische Vrouwen een fijne manier van escapisme”, verklaarde scenarioschrijver Lex Passchier het voelbare enthousiasme over het naderende zesde seizoen. Afgelopen zondag verschenen .