In het glooiende landschap tussen de bossen van Versailles huppelen twee mannen in een rood shirt, een rode maillot en met een geel rokje om hun middel tussen de golftoeschouwers door. Op hun wang hebben ze Spaanse vlaggetjes geschilderd. Ze zijn een merkwaardig verschijnsel tussen de mensen die tijdens deze Spelen zijn afgekomen op de slotdag van het golf, de sport die pas sinds 2016 weer olympisch is.

Door de mensenmassa heen zoeken de twee maillot-mannen een plekje om hun golfheld en landgenoot Jon Rahm te kunnen zien. Op het stukje tussen hole vijf en zes lijken ze de ideale plek te hebben gevonden: hier is het dermate smal dat je de golfers wanneer ze van de ene hole naar de andere lopen even kan aanraken. En zo geschiedt: de twee staan klaar om Rahm een high five te geven om te vieren dat hij op dat moment aan de leiding gaat.

De 29-jarige Spaanse golfer – goed voor alleen al tientallen miljoenen dollars aan prijzengeld – negeert ze. Als ze hem vluchtig toch aanraken bij de arm, kijkt hij nurks op en wenst ze iets toe dat weinig vriendelijk klinkt. Teleurgesteld lopen de mannen weg en zijn de rest van de dag nergens meer te bekennen.

Dat het golfen tijdens de Olympische Spelen geen miljoenen aan prijzengeld oplevert, betekent nog niet dat het niet serieus genomen moet worden, zoveel is duidelijk. Alle professionals, van wie Rahm niet de enige multimiljonair is die er rondloopt, willen dolgraag goud op de Spelen, zoals tennisser Novak Djokovic dat deze Spelen ook wil.