Toen ik met een vriendin sprak over de migrantencrisis in de Verenigde Staten, maakte ze een interessante opmerking. Veel van de meest welvarende westerse landen in de wereld hebben vandaag de dag te maken met hetzelfde probleem. Ze worden overspoeld met migranten die het systeem overweldigen, de burgers irriteren, de belastingdruk verhogen, de openbare orde verstoren en tot mogelijke politieke instabiliteit leiden.

Interessante vraag: Waarom hebben na vele decennia van alleen maar lokale migrantenproblemen, die meestal te maken hadden met grensoorlogen of andere verstoringen, zoveel landen tegelijk te maken gehad met een vloedgolf van mensen die misbruik maakten van defecte migratiesystemen? Met andere woorden, hoe is een lokaal probleem zo snel een wereldwijd probleem geworden? Hoe zijn alle grenssystemen tegelijk defect geraakt? En denk eens aan het probleem vóór dit probleem. We hadden een geglobaliseerde aanpak van de COVID-crisis. In de meeste landen van de wereld was het beleid griezelig vergelijkbaar.

Er was maskering, distantiëring, sluitingen, reisbeperkingen en capaciteitsbeperkingen, terwijl grote bedrijven open mochten blijven. Dezelfde methoden, die geen hedendaags precedent hebben, werden in alle landen van de wereld geprobeerd, op enkele na. De landen die niet meededen – onder andere Zweden, Tanzania en Nicaragua – werden geconfronteerd met onophoudelijke aanvallen van de internationale media.

Het migratieprobleem en de pandemieplanning zijn slechts .