Gerrit Wijngaarden en Grietje Huisman werden 26 jaar geleden aan elkaar voorgesteld door Grietjes vader, Jopie Huisman. Kunstschilder Jopie Huisman (1922-2000) kende het werk van Gerrit Wijngaarden. Hij wist dat de jonge kunstenaar exposities had gehad in galeries door het hele land.

En Grietje Huisman, die ook schilderde, zocht plekken om te exposeren. „Ik ken wel iemand die in de wereld van de galeries zit”, had haar vader gezegd. „En hij woont ook nog eens vlakbij.

In Tjerkwerd.” Gerrit: „We hadden meteen een klik – en van het een kwam het ander.” Grietje: „We hebben ook veel overlap.

Jij was je hele leven al in de natuur.” Gerrit: „Kievitseieren zoeken met mijn broer, Tjitte. In een oeverwal liggen en daar dan de vogels horen: grutto’s, wulpen, watersnippen.

We gingen met het bootje van mijn vader, we namen brood mee en waren de hele dag weg. Het land was mooier toen, er was nog geen raaigras. Het was ook veel stiller.

” Grietje: „Jij barst soms bijna in tranen uit als je een vogel hoort.” Gerrit: „Ik heb een cd met het geluid van veldleeuweriken, die draai ik vaak een paar keer achter elkaar. Je hoort koeien op de achtergrond (hij doet het geluid na) en dan dat prachtige zingen van de vogels.

Het is een gevoel van vrijheid en geluk.” We zitten in de tuin van het huis waar hun kennismaking plaatsvond – en waar ze nu wonen. Het is een oude slagerij, in de achterkamer zitten aan het plafond nog de haken waar ooit de geslachte dieren aan hing.