De Kameraet is opgericht door Bas en Sanne en biedt plek aan tien jongvolwassenen met een beperking. Daarnaast is er dagbesteding, waar ook mensen van buitenaf aan kunnen deelnemen. "Wij zijn een zorginitiatief waar mensen wonen, werken en logeren", aldus Bas.

Het huis is opgedeeld in twee delen, want Bas en Sanne wonen er zelf ook met hun drie kinderen. Veel van de bewoners hebben aangeboren hersenletsel, alleen Loet niet: hij kreeg een ernstig ongeluk toen hij twintig jaar oud was. Hierdoor lag hij een maand in coma.

In gesprek met Geraldine is Loet openhartig over de spraakproblemen die na het ongeluk zijn ontstaan. Het frustreert hem dat hij zelf niet goed uit zijn woorden kan komen, maar wel begrijpt wat anderen zeggen. "Mijn ouders, broertje en vrienden snappen mij niet", deelt hij.

Geraldine concludeert dat er voor Loet weinig is veranderd, maar dat het voor zijn omgeving lastig moet zijn om te zien hoe zijn spraak achteruit is gegaan. "In jouw hoofd is alles nog hetzelfde, maar eigenlijk komt het er niet hetzelfde uit", vat ze samen. Loet knikt instemmend en geeft aan het vooral heel 'kut' te vinden.

Toch probeert hij positief te blijven. "Ik heb maar één leven, dus ik probeer daar het beste van te maken." Geraldine is zichtbaar geraakt door zijn woorden.

Waar de meeste bewoners niet meer weg willen bij de zorgboerderij, is dat voor Loet een ander verhaal. "Mijn plek hier bij de Kameraet is niet hoe ik mijn toekomst zie. Mijn uiteindelijke doel is om zelfstandig t.