Gembersiroop van Sunny Kookboekenschrijver Bas Robben kookt graag met kennis en heeft soms heimwee naar Drenthe en Taiwan. Telkens als ik een nieuw boek heb geschreven komt er een nieuwe schare kookgrage fans bij. Omdat ik telkens over een ander onderwerp schrijf, bedien ik nu het publiek van mensen die hotpotten tijdens Chinees nieuwjaar tot de leden van slowcookerfacebookgroepen.

En met het verschijnen van de Airfryerbijbel nu ook iedereen die meer wil met z’n aanrechtkasteel dan alleen maar kreukelfriet en bitterballen bakken. Zo ook Sunny, die na het lezen en airfryen van wat Koreaans geïnspireerde recepten vroeg of ze mij iets huisgemaakts doch ongeairfryds kon brengen. Een paar dagen later stond ze op de stoep met een kleine glazen pot die wel gevuld leek met vloeibare zonneschijn.

Het was saenggang cha , de woorden voor gember en thee. Ze had op de markt een grote knoestige gemberwortel gehaald die er nog zo vers mogelijk uitzag, die heel geduldig geschild met een theelepeltje en de rest geraspt op de grove zijde van een rasp. Het raspsel had ze gemengd met een even grote hoeveelheid honing, en ik hoefde alleen maar een flinke lepel op te lossen in een mok.

Het deed mij een beetje denken aan het anti-griepmiddel dat tegenwoordig de ronde doet op doomscrollapps: een gembershotje van de supermarkt aanlengen met kokend water. Maar waar je daar voornamelijk appelsap zou proeven, proefde ik hier honing waarvan mijn wangen samentrokken en peperige hitte die als ontstoppe.