Kathleen Peters is stand-upcomedian, Limburgse, maar woont in Brussel. Binnenkort keert ze terug naar de heimat voor een eenmalige show over de verschillen tussen Brussel en Limburg. Ze schrijft tweewekelijks over wat haar opvalt.

Tien jaar geleden liet ik het zalige Zutendaal achter voor het bruisende Brussel. En op de eerste twee weken na – al mijn vrienden gingen in Leuven studeren en ik trotseerde de hoofdstad in m'n eentje – voelde ik nooit iets van spijt over die beslissing. Definitief terugkeren naar Limburg? Nooit over nagedacht.

Met de nadruk op definitief, want natuurlijk keerde ik vaak terug. Voor mijn familie en vrienden, die al jaar en dag de zon in hun leven moeten missen – enige overdrijving is mij niet vreemd – en voor de niet te evenaren Limburgse kebab (probeer die zelf maar eens). Ook voor een speciaal iemand.

Geen verborgen liefde, wel mijn ...

huisarts. Ik blijk niet de enige te zijn: wel vaker hoor ik van vrienden die in Brussel wonen dat ze er jaren over hebben gedaan om hun huisarts in hun geboortedorp om te wisselen voor de huisartsenpraktijk om de hoek. Ben ik dan ook zo gehecht aan mijn huisarts (weleens gehecht door mijn huisarts, maar dat is iets anders)? Ik zou kunnen zeggen: de patiëntenstop in Brussel heeft mij parten gespeeld, dus moet ik noodgedwongen in Limburg mijn medische zorg zoeken.

Maar dan lieg ik. Ik denk dat vooral het Nederlands een rol speelt. Er zit niemand te wachten op een vrouw van in de twintig die met hand, tand en.