Zo’n 5.000 tot 10.000 Amerikaanse dollar kreeg de Australische leraar Engels als hij een kant-en-klaar proefschrift afleverde.

Jarenlang verdiende hij een flinke som geld aan rijkeluiskinderen, ambtenaren en politici die wél de maatschappelijke voordelen willen die een academische titel in Indonesië met zich meebrengt, maar niet in staat of bereid zijn om het werk ervoor te doen. De Australiër, die niet met zijn naam in de krant wil, vertelt in een koffietent in Jakarta over zijn ervaringen als joki , zoals de Indonesische term voor academische ghostwriters luidt. „De hoogte van de betaling is afhankelijk van de hoeveelheid werk.

Soms is het onderzoeksmateriaal al verzameld.” In andere gevallen is er alleen een idee, legt hij uit. „En soms heeft de persoon al een opzet gemaakt en liep hij of zij vast.

” Dergelijke fraude is in Indonesië weliswaar strafbaar, maar toch wijdverbreid. Het blad Tempo Magazine beschreef in juli nog hoe een netwerk van elf hoogleraren aan de Lambung Mangkurat Universiteit in Zuid-Kalimantan nepartikelen publiceerde in dubieuze wetenschappelijke tijdschriften. Dat deden ze om aan de vereisten van hun benoemingen te voldoen.

Ook overheidsambtenaren waren betrokken bij het bedrog, waaronder omkoping. Een ware „professoraat-maffia”, schrijft het magazine. De onthulling volgde op de schorsing van decaan Kumba Digdowiseiso van het Technische Instituut PLN in Jakarta, nadat wetenschapper Ilias Alami, verbonden aan de Universiteit van C.