Geen tijd om een expo te bezoeken, maar toch nood aan inspiratie? Deze beeldboeken zijn tentoonstellingen op papier. Josse Pommé bracht heel wat tijd door in een tattoostudio in Roeselare. Hij kwam terug met een indrukwekkende portrettengalerij.

Zijn geblutste, gebeeldhouwde torso’s doen met hun koperglans denken aan gravures van Albrecht Dürer en hij roept een sfeer op die aan het werk van Francis Bacon herinnert. De jonge stripmaker kijkt zonder een oordeel te vellen. Hij legt taferelen vast en maakt er tableaus van.

En dat doet hij met een grote liefde voor film en fotografie en vooral voor mensen. Lees hier de bespreking . Niet alleen Miranda July wist van haar midlifecrisis een sterk boek te maken ( All fours ), ook fotograaf Alec Soth doet het.

De ouder wordende fotograaf ging op bezoek in kunstscholen omdat hij zich wilde herinneren hoe het voelde toen hij de fotografie ontdekte. Hij maakte knappe portretten van jonge kunststudenten en fotografeerde klaslokalen. Hij toont beelden van aandoenlijke, onvoldragen of clichématige kunstprojecten en reflecteert zo over het maken van kunst in verschillende levensfases.

Lees hier de recensie . Tenderloin in San Francisco en Skid Row in Los Angeles zijn twee gevreesde wijken in Californië. Fotograaf Pieter Hugo portretteerde in 2014 de daklozen in Tenderloin, in 2015 deed hij hetzelfde in Skid Row.

Op straat in Californië zag hij pathos en speelsheid, een zekere wetteloosheid ook, maar Hugo’s werk is meer dan een o.