Met haar nieuwe graphic novel Impénétrable slecht de jonge Brusselse stripmaker Alix Garin het taboe rond vaginisme en hoe een gemankeerde seksualiteit druk kan zetten op de intimiteit binnen een relatie. “Het schuldgevoel blijft, zelfs als je een lieve, geduldige, begripvolle partner hebt.” Na het verschijnen van haar veelgeprezen debuut Ne m'oublie pas , in het Nederlands uitgegeven als Vergeet-mij-niet , zat Alix Garin in een impasse.

De Brusselse stripmaker liep vast op haar volgende project en besliste uiteindelijk om een jaar werk in de vuilnisbak te gooien. “Dat was niet niks,” vertelt ze, “maar het was nodig. Daar en dan is het idee ontstaan om Impénétrable te maken.

Omdat ik tijdens mijn zoektocht naar antwoorden op mijn probleem vaak heb gedacht: 'Het kan toch niet dat ik zo alleen ben?' Ik beloofde mezelf om het verhaal ooit te vertellen op mijn manier, in een beeldverhaal. Alleen kende ik op dat moment het einde nog niet. Zou ik ooit genezen? Zou mijn relatie standhouden? Hoe zou mijn leven eruitzien? Daarbij wilde ik voluit voor de autobiografie gaan.

Je kan niet beweren een taboe te willen slechten zonder ervoor uit te komen dat je er zelf mee te maken hebt gehad. En sommige aspecten van het verhaal waren ook zo romanesk dat je ze niet zou accepteren als verzinsels. Het leven overtreft soms de fictie.

” Het maakt je wel kwetsbaar voor persoonlijke kritiek. Alix Garin: Bij het begin van het project ben ik daar bang voor geweest. Niet zozeer voo.