Terwijl Joden decennialang in angst en onder zware beveiliging leven, struikelen politici over woorden Een Joods jeugdelftal werd in Berlijn achtervolgd met . Parijs zette 5500 agenten in om een wedstrijd met Israëlische supporters te beveiligen en het ging nog . Antwerpen deed toen de in Vlaanderen een kopietje kreeg.

De Britse SAS had hun grootste anti-terreuroperatie ooit: , want vorig jaar werd het . Het politieke debat waagt zich niet aan een discussie over het te voeren beleid, maar verzandt veel liever in een nutteloos discours over de woordkeuze. Jodenhaat zit heel diep, maar het blijft wel aangeleerd gedrag, het zit niet in DNA of genen van “jongeren”.

Probleem is wel hoe intens dit gedrag door middel van , online of lesmateriaal van UNRWA wordt aangeleerd ( ). Wie zich een week na diverse pogroms verspreid over Europese hoofdsteden druk maakt over de ongenuanceerde woordkeuze van geëmotioneerde bewindspersonen, heeft moeite met het onderscheiden van hoofdzaak en bijzaak. Natuurlijk worden er grenzen overschreden en hebben we een streep in het zand nodig.

Eerst tegen discriminerend geweld op straat, daarna tegen woordkeuze. Vorige week ging eerst ons gevoel van veiligheid de deur uit, direct gevolgd door de vrijheid om te . Het lukt de driehoek niet op te treden tegen “jongeren” op scootertjes, dus gaan we beroepsdemonstranten hun dagbesteding .

Zondag stonden tientallen politiebusjes op de Dam geparkeerd. Joden hebben vandaag oplossingen nodig, geen repr.