God en NRC , dat is niet bepaald een geheide combinatie. Vorige week schreef Stine Jensen een artikel ‘God blijft dood. Leuker kan ik het niet maken’.

Die titel was niet echt een lokkertje voor de Godgelovige lezer, maar de ingezonden brieven die deze week binnen kwamen deden daar nog een schepje bovenop: ‘God moet keihard dood’, ‘Schaf religieuze scholen af, ‘Neem een voorbeeld aan Frankrijk.’ Briefschrijver beroept zich op de Franse laïcité, waar ‘religie een privézaak blijft en geen invloed mag uitoefenen op het publieke domein’. Nu is het multiculturele en -religieuze Frankrijk wel een erg beroerd voorbeeld, want nergens in Europa worden godsdiensttwisten heviger uitgevochten dan daar.

Bovendien: religie als ‘privézaak’, dat laat zich nog bezien, want 15 augustus, Maria Tenhemelopneming (r.-k.) is in Franrijk een nationale feestdag, en winkels en musea blijven gedienstig dicht.

Wie God in de strijd gooit is in Nederland verzekerd van reacties, ik zou zeggen: van pavlovreacties. Het is kennelijk voor veel mensen niet mogelijk het Godwoord te lezen, zonder in woede te ontsteken. Lees ik als gelovige over de Satanskerk, Nietzsche of een atheïstisch manifest, dan blijft mij de cholerische aanval bespaard.

Het zal toch niet zo zijn dat de intolerantie ondertussen naar de niet-gelovigen is verhuisd? Het artikel van Jensen vond ik zinniger dan de titel die het kreeg: zij laat het belang zien van het seculiere domein, de ruimte waar argumenten en m.