Eva worstelde jarenlang met een drankverslaving, iets wat vaker in haar familie voorkwam. "Perfectionisme is een killer ", legt ze uit. "En ik vond het ook echt heel lekker", voegt ze eraan toe.

De alcohol gaf haar tijdelijk het gevoel dat haar problemen verdwenen. Tijdens de coronaperiode nam haar alcoholgebruik zorgwekkende vormen aan. Haar studio bevond zich naast een avondwinkel die drank verkocht.

Wanneer de fles leeg was, kon ze de verleiding niet weerstaan om een nieuwe te halen. Dit had gevolgen. "Van alcohol word je ook dronken", zegt ze nuchter.

De drank beïnvloedde haar zangprestaties en maakte haar geïrriteerd tijdens schrijfsessies. "Je komt hier wel om wat af te maken." Toch greep ze steeds weer naar de fles.

Op een gegeven moment zag ze het leven niet meer zitten. "Je wil niet meer", biecht ze kwetsbaar op. "Het leven is allemaal niet leuk.

Het is pijnlijk." Ze belandde in een donkere strijd met zichzelf en stond meerdere keren op het punt haar leven te beëindigen. Zo heeft ze weleens met een mes in haar handen gezeten.

Gelukkig was er altijd een klein stemmetje in haar hoofd dat haar tegenhield: "Doe eens normaal, joh." Naast haar worsteling met verslaving groeide Eva op zonder vader. "Mijn vader had een drugsprobleem.

Het waren de jaren '70, Amsterdam. Heroïne was heel populair." Kort na haar geboorte kreeg hij te horen dat hij HIV had, wat een enorme impact had op haar moeder.

"Ze wisten heel weinig over de ziekte. Ze wisten niet hoe besmettelijk het.