Op 29 november besloot het Britse parlement met 330 tegen 275 stemmen een motie in te dienen om de wet op geassisteerd sterven in zeer beperkte mate te wijzigen. Voor chronisch zieke patiënten ouder dan 18 jaar die een professionele prognose van twee artsen hebben van minder dan zes maanden levensverwachting, moet hun aanvraag een regelgevingsprocedure volgen die de goedkeuring van een rechter van het hooggerechtshof vereist voordat de procedure definitief kan worden. Gedurende deze vertraging van misschien twee of drie maanden kunnen in aanmerking komende patiënten doorgaan met het lijden van veel pijn en/of sterven door gebrek aan effectieve palliatieve zorg.

Van de enkele miljoenen Britten die in de laatste levensfase verkeren (het jaarlijkse sterftecijfer ligt momenteel rond een half miljoen), voldoen er op dit moment volgens berekeningen slechts zeshonderd aan deze beperkende definitie. Maar in plaats van zich te verheugen over het vooruitzicht van een vervroegde verlossing van het lijden, moeten zij en degenen in de rij achter hen een niet-verlichte dood accepteren omdat er nu nog drie jaar gewacht moet worden terwijl de wetgeving haar kronkelige weg naar het wetboek aflegt. Hoewel het parlementaire debat waardig was, werd deze stemming voorafgegaan door luidruchtige campagnes waarin het ontbrak aan het decorum en de nuchtere overweging die zo'n gedenkwaardig voorstel verdient.

Het schoffeerde diegenen van de moslim-, oud-christelijke en andere geloofsovertuigingen .