Robin van Persie raakt niet snel in paniek. Of hij kan zijn ontreddering goed verbergen. Op 28 augustus 2011 leed Van Persie de grootste nederlaag uit zijn spelersloopbaan.

Als spits en aanvoerder van Arsenal werd hij die zomerdag met 8-2 verslagen door rivaal Manchester United. Van Persie scoorde een keer, maar hij miste ook een penalty en speelde net zo zwak als zijn teamgenoten. „Alleen de aanvoerdersband maakte van hem een aanvoerder”, oordeelde The Guardian .

„Hij liet zijn hoofd hangen zodra De Gea [de keeper van Manchester United] zijn penalty stopte”. De krant gaf Van Persie een 4 voor zijn optreden. Toch stond hij na afloop ontspannen de pers te woord.

Manchester United was „veel beter” geweest en er waren „geen excuses”, zei hij in de catacomben van Old Trafford. Maar waar de interviewer hengelde naar woorden als schaamte en vernedering, sprak Van Persie over niets meer en niets minder dan een verloren competitieduel. Geen big deal , op naar de volgende wedstrijd.

„Ik kijk ernaar uit”, zei Van Persie met een glimlach op de wangen. Zaterdagavond sloeg Van Persie, sinds deze zomer trainer van sc Heerenveen, een vergelijkbare toon aan na de 9-1-nederlaag tegen AZ. Dit is nu eenmaal het risico van een aanvallende speelstijl, had hij zijn spelers voor het seizoen al gewaarschuwd.

Voordat je die goed beheerst, zul je een paar keer hard onderuit gaan. „Ik geloof in de spelers en ben ongelooflijk trots hoe goed ze het iedere dag doen”, zei hij tegen .