‘Er is niet eerder zo over de ruggen van de regenbooggemeenschap campagne gevoerd’ Als jongetje verschanste Ruud Douma zich in zijn slaapkamer, als Dolly Bellefleur ging hij 35 jaar geleden de barricades op. ‘Als ik in mijn schulp wil kruipen, trekt Dolly me eruit.’ ‘Ik zal je rondleiden als Ruud’ staat voor de duidelijkheid in het appje, want je weet nooit zeker wie je gaat ontmoeten: wordt het Ruud Douma of Dolly Bellefleur, al 35 jaar zijn alter ego.

Deze keer is het dus Douma. Hij licht de tentoonstelling toe die in Verwey Museum Haarlem is gewijd aan het jubileum van Dolly. Maar een paar dagen later is het Dolly die op de foto gaat, in vol ornaat tijdens een van de activiteiten die rond de tentoonstelling worden georganiseerd: een bijeenkomst op Wereld Aids Dag, het Pink Poetry Cabaret Festival en Woensdag Hooggehakt-dag.

Voor Douma – onopvallend in grijs en blauw – is het trouwens niet altijd even duidelijk waar hij eindigt en Dolly begint, zegt hij met een lach. “Ze lopen steeds meer in elkaar over. Vroeger waren ze strikter gescheiden.

” Maar er verandert wel iets als hij zijn kenmerkende witte suikerspinnenpruik op zet. “Dan ga ik tegen mezelf praten in de spiegel, mijn stem gaat omhoog. Het is geen rol, het is een uitvergroting van dingen die al in mezelf zitten.

Dolly is een verlengstuk van mij. Ik treed ook weleens op als Ruud. Als er dan een stilte valt, merk ik dat ik snel uit het Dolly-vaatje ga tappen.

” Dat klinkt een beetje alsof hij me.