Ze was jong, mooi, slim en een tikje aristocratisch. Marianne Faithfull werd de personificatie van Swinging London, toen ze in 1964 de hitparade bestormde met de Jagger & Richards-compositie ‘As Tears Go By’. Als de vriendin van Mick Jagger transformeerde ze de Rolling Stones van een hardwerkende bluesrockband tot een decadent cultuurfenomeen dat opereerde in hogere sferen.

Als bekeerde junkie werd Faithfull later de Grande Dame van de Britse popmuziek, die de muziek van Brecht & Weill net zo veel recht deed als composities van Beck en Nick Cave. Ze werd 78 jaar, en stierf volgens de BBC in thuisstad Londen, omringd door haar familie. Marianne Evelyn Gabriel Faithfull werd op 29 december 1946 in de Londense upperclasswijk Hampstead geboren als dochter van Glynn Faithfull, een majoor van de Britse inlichtingendienst, en de Hongaarse barones Eva von Sacher-Masoch.

Ze was een achternicht van Leopold von Sacher Masoch, de auteur van de roman Venus im Pelz (1870) en naamgever van het masochisme. Marianne groeide op in aristocratische sferen en ontsnapte aan haar milieu toen ze als zestienjarige folk-liedjes begon te zingen in koffiehuizen. Op haar negentiende trouwde ze met de kunstkenner John Dunbar, met wie ze zoon Nicholas kreeg.

Op een feestje werd ze ontdekt door Rolling Stones-manager Andrew Loog Oldham, die haar inlijfde bij de stal van zijn Immediate-label. Oldham sloot Mick Jagger en Keith Richards op in de keuken om een lied voor haar te schrijven. ‘As Tears Go By�.