Vanochtend breng ik mijn kind naar school. Onderweg zingen we de Internationale. Zij is nog geen twee, maar kent de woorden al steeds beter.

Toepasselijk, het eerste muziekdoosje dat ik van mijn ouders kreeg, had dezelfde melodie. Ik woon deels in Bern. Morgen vertrek ik naar Den Bosch voor de opbouw en opening van een tentoonstelling met componist Micha Hamel.

Earth Workers Requiem/Jubilate : een installatie en muziekstuk waarin de ‘aardwerker’ centraal staat. Alle menselijke dieren, niet-menselijke dieren, planten, fungi, bacteriën, die door hun collectieve werk de biosfeer in stand houden. En om te spreken over mijn nieuwe boek, Climate Propagandas: Stories of Extinction and Regeneration .

Wat betekent het om kunstenaar te zijn in deze tijd van ecocide en genocide? Dagelijks zie ik hoe het uitmoorden van het Palestijnse volk hand in hand gaat met het uitroeien van het Palestijnse ecosysteem. Alle Palestijnse aardwerkers zijn doelwit: we kunnen de sociale strijd niet scheiden van klimaatrechtvaardigheid. „.

..En de iiiiiiinternationaaaaale, zal morgen heersen op aard.

” Ik kus mijn kind. Juist in tijden van dood zingen we samen over de strijd voor collectief leven. Ik heb een vroege trein genomen.

Mistig berglandschap trekt aan mij voorbij. Vanavond praat ik met Micha over ons project bij de KNAW in Amsterdam. Mijn team overziet de opbouw bij Het Noordbrabants Museum.

Verdeeld over meerdere ruimtes heb ik met architect Paul Kuipers een fossiel landschap ontworpen. R.