N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Hoe schrijf je als sportjournalist over gender in tijden van polarisatie? Het IOC ontwierp richtlijnen. „Iedereen maakt fouten, iedereen heeft vooroordelen”, zeggen ze daar. Maar steeds meer journalisten zijn bereid zichzelf onder de loep te nemen.

Als het niet de media had gehaald was het me niet opgevallen. Maar die paar woorden van de Britse sportjournalist Bob Ballard, na de 4×100 meter vrije slag in Parijs, gingen viral . Toen de Australische zwemsters na hun gouden olympische race wegliepen van het zwembad, zei de Eurosport-commentator dat de vrouwen „aan het afronden waren”.

Je weet hoe vrouwen zijn, zei hij, „ze hangen rond, doen hun make-up”. „ Outrageous ”, reageerde zijn co-commentator, oud-zwemster Lizzie Simmonds. „Sommige mannen doen dat ook.

” Een dag later maakte Eurosport bekend dat de uitspraken van Ballard „ongepast” waren en dat hij per direct uit het commentatorenteam was gezet. Ballard doet al sinds de jaren tachtig verslag van sportwedstrijden. Via X zei hij dat het nooit zijn bedoeling was geweest iemand te beledigen of te kleineren.

„Als ik dat heb gedaan, dan spijt me dat. Ik ben een groot voorstander van vrouwensport.” Er zijn in deze rubriek wel ergere voorbeelden voorbijgekomen.

Zoals de uitspraken van Patrick Lefevere, teambaas van wielerploeg Soudal-Quickstep. Die zei dat het vrouwenwielrennen „artificieel gepusht” wordt en dat sommige rensters het mi.