Liesbet Geris (45) heeft net ontbeten in haar hotel in het centrum van Amsterdam. Haar ouders en haar zoon die haar vergezellen gaan nog even een rondje lopen in de stad, terwijl de Vlaamse hoogleraar (aan de Universiteit van Luik en de KU Leuven) tijd maakt voor een gesprek. „Als we de gezondheidszorg die we nu hebben willen behouden, dan hebben we meer gepersonaliseerd medisch advies nodig”, zegt Geris.

„Digitale tweelingen kunnen hierbij een rol van onschatbare waarde spelen.” Geris is coördinator van een Europees project dat het startschot geeft voor de ontwikkeling van digitale tweelingen van het gehele menselijk lichaam. Van patiënten tot ziekenhuizen, van bedrijven tot universiteiten: Geris bracht de afgelopen jaren iedereen bij elkaar rond de virtuele digitale tweeling.

Vanwege dit innovatieve werk kreeg ze twee weken geleden een eredoctoraat van de Universiteit van Amsterdam. Het gaat er daarbij om dat je actuele meetgegevens van een patiënt gebruikt als input voor computermodellen die een signaal afgeven wanneer er iets mis dreigt te gaan. Bovendien kunnen artsen vooraf in een digitale versie van de patiënt testen wat hun handelen voor effect heeft.

Per aandoening of lichaamssysteem kun je een gespecialiseerde tweeling ontwerpen, maar de gespecialiseerde tweelingen blijven ook voortdurend met elkaar ‘praten’. Hoe zou dat er in de praktijk uitzien? Geris: „Neem een denkbeeldige patiënt over tien, vijftien jaar: Rosa, een vrouw van 55 met een f.