Van een ingetogen herinnering op zachtmoedige piano-akkoorden in de beste traditie van het Franse chanson tot een onbekommerd feestnummer. Dat is ‘C’est La Vie’, het Frans-Engelstalige liedje dat zanger Claude (21) in mei op de 69ste editie van het Eurovisie Songfestival in Zwitserland gaat brengen. De zanger haalt in de tekst een herinnering terug: hoe zijn moeder hem als kleine jongen toezong met de woorden „ C’est la vie ”.

Rustig zingt Claude eerst hoe hij nog weet hoe de melodie ging. Tumultueus, zo blijkt – „ C’est comme ci, c’est comme ça ”. De woorden zwieren daarna rond als in een zweefmolen: hoog, laag, op en neer en nog eens rond.

De aantrekkelijke cadans is de eerste piek van deze Nederlandse Songfestival-inzending. Het doet denken aan het aanstekelijke „ voilà, voilà, voilà ” van de in 2021 op het Songfestival succesvolle Franse Barbara Pravi. Al snel volgt het refrein.

Dat is even catchy als zoetsappig-simpel en mikt nadrukkelijk op een onbekommerd feesteffect: „ La-la-la-la vie !” Wuivende handen vegen alle teleurstelling weg: zo is het leven, niets aan te doen. Als iemand, naast de Hermes House Band, heeft bewezen dat een ‘la-la-la’-refrein direct werken kan is het Claude zelf. Zijn dansbare debuutliedje ‘Ladada (Mon Dernier Mot)’ was in 2022 een grote hit.

De elektronische ritmische basis onder dit liedje van twee minuut en 40 seconden is exact hetzelfde. Tot de langzaam uitstromende outro weer teruggrijpt op het .