Zoals enkele weken geleden, tijdens een citytrip met vrienden naar Marokko. Het ging over het begin dit jaar verder verstrengde verbod om nog te roken in de buurt van een school. Ik begrijp niet helemaal waarom, maar wellicht omdat het een slecht voorbeeld zou zijn.

Roken is smerig en roken is ongezond, maar moet de overheid zich nu echt gaan bezighouden met het instellen van een bepaalde perimeter rond de schoolpoort waar je dan geen sigaret zou mogen opsteken? Dat ze eerst eens voldoende goede leraren vinden, denk ik dan. Nu zie ik het nobele doel achter die overdreven regelneverij natuurlijk ook, alleen trekken mijn hersenen de vreemde parallel met lage-emissiezones. En daar ben ik tegen.

Niet dat ik geen gezonde lucht voor mijn in de stad opgroeiende kinderen wil, maar ik vind een LEZ asociale neveneffecten hebben. Net de mensen die geen nieuwe wagen kunnen betalen, worden geweerd. Terwijl zij die bij de aankoop van hun auto volop konden profiteren van de batterij aan gunstmaatregelen, die stadspoort wél ongestoord mogen binnenrijden.

Dat wringt. Ik ben zo opgevoed. Ik vind een LEZ asociale neveneffecten hebben: net de mensen die geen nieuwe wagen kunnen betalen, worden geweerd.

Nu goed, het debat begon te vervelen – mijn gezelschap woont in de stad en heeft geen auto die onderhevig is aan de lage-emissieregels, dus veel had ik niet aan de vergelijking met het al dan niet roken in de buurt van een school. Bovendien waren we niet zomaar naar Marokko gevlogen, we zouden.