Steeds meer Brusselaars kopen enkel nog groenten en fruit als die in promotie staan. De Franse journaliste Nora Bouazzouni ziet die evolutie met lede ogen aan en gaat dit weekend op het Ecopolis-festival dieper in op de klassenstrijd op onze borden. “Politici weten niet hoe het voelt om een maaltijd te moeten overslaan om rond te komen.

” Een doordeweekse vrijdagochtend. Het is rustig op de parking van de Lidl aan de Rotterdamstraat in Molenbeek. Gepensioneerden, studenten en ouders komen boodschappen doen bij de discounter.

De meeste mensen verlaten de winkel met een kleine tas in plaats van met een volle winkelkar. In die tassen vallen de oranje promostickers op. “Ik begrijp niet waarom groenten en fruit zoveel duurder zijn geworden de afgelopen jaren,” vertelt mevrouw Djedaa aan de uitgang van de winkel.

“Het worden bijna luxeproducten. Rond mij zie ik steeds meer mensen die het moeilijk hebben. Vooral families met jonge kinderen.

Zeker wie huurt, voelt het. Dat was niet zo in de periode voor covid.” Alal Suhad verlaat de winkel met twee producten in haar tas.

“In de Lidl kom ik alleen nog voor extra's. Voor mijn uitgebreide boodschappen rijd ik elke maand naar Duitsland en Frankrijk,” legt ze uit. “Dat scheelt enorm.

Voor een zak vaatwastabletten tel je in Brussel dertig euro neer, in Duitsland kost die nog geen tien euro. En merken als Spa en Lotus zijn goedkoper in Frankrijk dan in België. Het huismerk van Lidl valt hier soms duurder uit dan merkprodu.