De bescherming van de Maas als bron van drinkwater schiet ernstig tekort vanwege verouderde en incomplete vergunningen. Dat stelt de vereniging van drinkwaterbedrijven RIWA-Maas maandag in haar jaarrapport . Door de ontoereikende regulering van industriële lozingen is het vaak niet duidelijk welke schadelijke stoffen in het rivierwater terechtkomen.

Vooral lozingen van industrieel afvalwater verslechteren de waterkwaliteit aanzienlijk. RIWA-Maas wil actie van de betrokken overheden en dringt aan op een volledig overzicht van zowel directe als indirecte lozingen in het gehele Maas-stroomgebied. De koepelorganisatie ziet met name de uitstoot van giftige stoffen zoals PFAS als een van de grootste zorgen.

Deze stoffen breken niet af, zijn moeilijk te zuiveren en hebben schadelijke effecten op mens en milieu. Bedrijven die afvalwater lozen hebben een vergunning nodig, maar veel van deze vergunningen zijn verouderd. „In veel gevallen verplichten deze vergunningen slechts het monitoren van een beperkt aantal stoffen, terwijl andere schadelijke stoffen ongezien in het water terechtkomen,” zegt Maarten van der Ploeg, directeur van RIWA-Maas.

RIWA-Maas vreest ook een oneerlijk speelveld in de industriële sector. Volgens Van der Ploeg komen in de huidige situatie juist bedrijven die transparant opereren onder vuur. Dat creëert een context waarin andere ondernemingen bang worden om openheid van zaken te geven.

Dat bedrijven terughoudender worden in hun rapportages — Van der P.