Van gitzwarte heuvels op Madeira en in as gelegde Algerijnse graanakkers tot de smeulende resten van de Canadese boreale bossen. Zomerse branden zorgen voor inmiddels vertrouwde beelden van vernietigde natuur. Zowel aan de mediterrane kusten van Turkije, Frankrijk en Griekenland als in de Canadese bossen en de Zuid-Aziatische regenwouden woedden de afgelopen weken bosbranden.

De kracht van het vuur maakt de branden onvoorspelbaar en moeilijk te beheersen. Uit een recent artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Nature bleek dat het aantal extreme bosbranden meer dan verdubbeld is sinds 2003. Daarnaast zien klimatologen de laatste jaren een verontrustende toename in de frequentie en intensiteit van bosbranden wereldwijd.

Want, zo zegt Sander Veraverbeke , fysisch geograaf aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, dit is natuurlijk niet louter een bosbrandcrisis. Veraverbeke, die sinds 2013 natuurbranden bestudeert in boreale bossen in onder meer Alaska en Canada, doelt op de klimaatcrisis. Hoewel in juli een einde kwam aan een opmerkelijke warmterecordserie – dertien opeenvolgende warmste maanden ooit gemeten – ligt 2024 nog steeds op koers om op wereldschaal het warmste jaar uit de geschiedenis te worden.

De hittegolven, aangedreven door zowel klimaatverandering als natuurlijke fenomenen zoals El Niño, hebben wereldwijd voor ongekende droogte gezorgd. Het afgelopen jaar lag de gemiddelde maandtemperatuur circa rond anderhalve graad Celsius boven het pre-industriële g.