‘Toen Knielen op een bed violen uitkwam, had iedereen het erover. Ik was zestien en geïnteresseerd in literatuur. Daarom besloot ik het te lezen, puur uit interesse.

Ik zocht toen naar boeken die me een inkijkje gaven in werelden die ver van mij afstonden. Ik groeide op in Amsterdam-Zuidoost, zonder religieuze achtergrond. Het verhaal speelt zich af op een kwekerij, waar het geloof juist een overheersende rol speelt.

Een groter verschil was er voor mijn gevoel op dat moment niet. Als lezer volg je Hans Sievez, een man die na de dood van zijn moeder zijn strenggelovige vader ontvlucht. Samen met zijn vrouw Margje begint hij een bloemenkwekerij.

Maar langzaamaan komt hij onder invloed van de evangelist Jozef Mieras. Hans raakt steeds meer verstrikt in een religieuze obsessie, wat hem vervreemdt van Margje en hun kinderen. Waarom was dit boek zo populair? Ik legde een link tussen de politieke situatie en het thema van radicalisering in het verhaal.

Er speelde toen veel rondom religie en radicalisering, de samenleving leek verhard. Daar maakte ik me druk over. Bij eerste lezing was het daarom de angst die beklijfde.

Hoe kon iemand zo diep in een konijnenhol vallen? Ik weet nog dat ik het lot van Hans moeilijk kon accepteren. Ik leefde vooral mee met zijn kinderen, die hun vader steeds verder zagen afglijden. Nu valt me vooral op hoe dit verhaal een vorm van radicalisering beschrijft.

Niet om het goed te praten, maar ik begrijp nu hoe Hans, uit machteloosheid, zo vervreemd is .