Iedereen die met dieren leeft of werkt gaat ervan uit dat ze bewust zijn, maar zo werkt de wetenschap niet. Eeuwenlang is de standaardaanname van wetenschappers geweest dat alleen mensen echt bewust zijn. Totdat het tegendeel bewezen is, zijn andere levende wezens slechts uurwerken van biologische machines zonder innerlijk leven.

Als je bezig bent om het meeste andere dierlijke leven op de planeet tot ondergeschiktheid te reduceren, zoals wij deden toen we onze beschaving opbouwden, is dit een geruststellende mening. Wat we de dieren aandoen doet hen geen pijn, omdat er geen 'ik' in hen zit dat pijn of angst of verlies kan voelen. Acht miljard mensen, in gewicht, vertegenwoordigen nu 36% van het zoogdierenleven op het landoppervlak van de planeet.

Ons gedomesticeerd vee, gefokt, grootgebracht, geslacht en gegeten door mensen, is goed voor 60% van het totaal (en 'wilde' dieren slechts voor 4%). Het is dus duidelijk beter om onze dieren te zien als een niet-bewust bezit, niet als een enorm slavenimperium. Dit vereiste een grote verschuiving in ons gezichtspunt.

Menselijke jager-verzamelaars 'wisten' dat dieren bewust waren en hadden verontschuldigingsrituelen als ze ze doodden. Maar de geruststellende doctrine van het menselijke exceptionalisme zegevierde overal in de 'beschaafde' wereld - en de wetenschappers, mensen van hun tijd, gingen er gewoon in mee. Dit was altijd moedwillige blindheid.

Het is helemaal waar dat we geen direct bewijs hebben voor het bewustzijn van dieren,.