Het is even wennen voor Europa: de Verenigde Staten van Amerika ondergaan dezer weken een verontrustende metamorfose. Van favoriete handelspartner, onontbeerlijke bondgenoot en producent van verslavende massacultuur verandert de mening over het land van Donald Trump in rap tempo. Veel bewoners van het ‘Oude continent’ kijken naar de overkant van de Atlantische Oceaan en vragen zich af: wie zíjn jullie eigenlijk; hebben we Amerika ooit écht gekend? Deze verzuchtingen zijn niet nieuw, want het beeld dat Europeanen hebben van de VS is sinds 1776 – het jaar van de Amerikaanse onafhankelijkheid – onderhevig aan forse schommelingen.

Bewondering voor de vitaliteit van de Amerikanen en afkeer vanwege hun lompe gedrag strijden in de Europese borst al 250 jaar om voorrang. Eerst was er vooral nieuwsgierigheid, en niemand heeft die waarschijnlijk beter weergegeven dan de Fransman Alexis de Tocqueville. In zijn De la démocratie en Amérique ( 1835 / 1840 ) beschreef hij het jonge Amerikaanse experiment – hij was vooral onder de indruk van de „superioriteit van hun vrouwen”.

Het volk was de werkelijke leidende macht in de Verenigde Staten, aldus Tocqueville. „De meningen, vooroordelen, belangen en zelfs de hartstochten van de gemeenschap worden door geen enkele duurzame belemmering gehinderd om een ​​voortdurende invloed op de samenleving uit te oefenen.” Dus was het van belang dat er standvastige politici aan het roer van de natie stonden, maar daar ontbrak h.