De eerste Dead Rising heb ik bizar veel gespeeld. Samen met een aan zombiefilms verslaafde maat van me (shoutout naar Elmar) brachten we uren door in Willamette Parkview Mall. Net zolang tot we echt iedereen hadden gered en alle toffe wapens en combinaties hadden uitgeput.

Het origineel blonk uit op verschillende fronten, van de enorme ladingen zombies, naar het met een knipoog gebrachte verhaal en de goed uitgevoerde gore. Het spel sloeg precies de juiste toon aan om horrorfans te plezieren. Een van de leukere dingen was met freelance fotograaf Frank West het uitzonderlijk gedetailleerde winkelcentrum te verkennen om deze zo langzaam in kaart te brengen.

We zijn inmiddels flink wat sequels en tijd verder, dus kon een volwaardige remaster (wat stiekem misschien wel een remake is) niet uitblijven. Maar is de kern van wat Dead Rising zo leuk maakte bewaard gebleven? Helaas is de afgelopen dagen het spel meer in de aandacht geweest voor een paar negatieve wijzigingen, en ik moet zeggen dat dit deels terecht is. Allereerst is er de aangepaste UI van Dead Rising Deluxe Remaster.

Deze is, niet helemaal onterecht, onder handen genomen voor de moderne tijd. Jammer genoeg is een deel van het organische ontdekken van de mall door de toevoeging van een uitgebreide map en kompas een stuk minder interessant. Sowieso gaat een deel van de stijl die de menu’s van het origineel hadden, met de nieuwe notificaties een beetje verloren.

Aan de andere kant is het in Dead Rising Deluxe Remaster d.